موفقيت

اختلال اجتناب/محدوديت در دريافت غذا (ARFID)، نوعي اختلال تغذيه است كه در آن فرد به دلايل غيرمعمول از خوردن انواع خاصي از غذاها اجتناب مي‌كند يا مصرف غذاي خود را محدود مي‌سازد. برخلاف ديگر اختلالات تغذيه‌اي مانند بي‌اشتهايي عصبي يا بوليميا، افرادي كه به ARFID مبتلا هستند، نگران وزن يا ظاهر بدني خود نيستند. اين اختلال بيشتر در كودكان و نوجوانان ديده مي‌شود، اما مي‌تواند در بزرگسالان نيز بروز كند.

علائم بيماري ARFID معمولاً شامل محدوديت در مصرف غذاهاي خاص به دليل بافت، بو، يا مزه نامطلوب است. همچنين برخي افراد مبتلا ممكن است از غذا خوردن به علت تجربيات ناخوشايند مانند حالت تهوع يا خفگي خودداري كنند. اين محدوديت‌ها مي‌تواند منجر به سوءتغذيه، كمبود ويتامين‌ها و مواد معدني و كاهش وزن شود. همچنين، ممكن است فرد از لحاظ اجتماعي دچار مشكلاتي شود، زيرا اين محدوديت‌ها او را از شركت در فعاليت‌هاي اجتماعي كه شامل غذا است، بازمي‌دارد.

تشخيص و درمان ARFID توسط متخصص تغذيه يا روان‌درمانگر انجام مي‌شود. درمان اين اختلال شامل مشاوره، مداخلات تغذيه‌اي و در برخي موارد دارودرماني است. روش‌هاي روان‌درماني مانند درمان شناختي-رفتاري مي‌تواند به تغيير نگرش فرد نسبت به غذا كمك كند. هدف از درمان اين است كه فرد به تدريج با مصرف انواع مختلف غذاها راحت شود و بتواند به يك رژيم غذايي متنوع و متعادل بازگردد.

آگاهي و شناخت درست از ARFID و حمايت خانواده و دوستان در درمان اين اختلال اهميت بسياري دارد و مي‌تواند به بهبود كيفيت زندگي فرد كمك كند.